Religie kennis Wiki
Registreer
Advertisement
Bestand:Millennial views.gif

Verschillende visies op de Opname van de gemeente (rapture) en het Duizendjarige rijk (millennium)

Het Chiliasme of het Millenialisme is een aanduiding voor de theologie die zich binnen het christendom bezig houdt met geloof dat er voor of na de wederkomst van Christus een duizendjarig vrederijk en/of een paradijs op aarde zal worden gevestigd. Chialasme komt van het Grieks-Latijnse woord "chilias" (afgeleid van Grieks "chilioi" = 1000). “Millenialisme (niet te te verwarren met het milleniarisme) is afgeleid van het Latijnse woord "mille", dat eveneens duizend betekent.

Theologie[]

Binnen het christendom leven verschillende visies op de wederkomst van Jezus Christus en de plaats van gelovigen daarin. De belangrijkste stromingen zijn het premillenialisme, het amillenialisme en het postmillenialisme.

De theologie van het chiliasme is voor een groot deel gebaseerd op het bijbelboek Openbaring, maar baseert zich ook op andere (bijbelse) apocalyptische geschriften of uitspraken, zoals delen van het boek Daniël en Joel. Een centrale rol neemt de profetie over het duizendjarig vrederijk in Openbaring 20:1-6 in. Daar staat:

1 Ik zag een engel uit de hemel neerdalen met de sleutel van de onderaardse diepte en zware ketenen in zijn hand. 2 Hij greep de draak, de slang van weleer, die ook duivel of Satan wordt genoemd, en ketende hem voor duizend jaren. 3 Hij gooide hem in de diepte, sloot de put boven hem en verzegelde die, opdat de volken niet meer door hem misleid zouden worden tot de duizend jaar voorbij waren; daarna moet hij korte tijd worden losgelaten. 4 Ook zag ik tronen, en aan hen die erop zaten werd recht gedaan. Het zijn de zielen van hen die onthoofd waren omdat ze van Jezus hadden getuigd en over God hadden gesproken; zij hadden het beest en zijn beeld niet aanbeden en ook zijn merkteken niet op hun voorhoofd of hun hand gekregen. Zij waren tot leven gekomen en heersten duizend jaar lang samen met de messias. 5 De andere doden kwamen niet tot leven voordat de duizend jaar voorbij waren. Dit is de eerste opstanding. 6 Gelukkig en heilig zijn zij die deelhebben aan de eerste opstanding. De tweede dood heeft geen macht over hen. Zij zullen priester van God en van de messias zijn en duizend jaar lang samen met hem heersen.

Ontwikkelingen binnen het chiliasme[]

Chiliasme in het jodendom[]

Het idee van een tijdelijk messiaans rijk is niet ontwikkeld door het christendom, maar komt al voor in de joodse Apocalyptische literatuur, zoals in 4 Ezra en 1 Henoch. Dit idee is sterk beïnvloed door het verlangen dat Israël weer als zelfstandige staat zou bestaan. Zo is er in 1 Henoch sprake van een periode van 7 weken. Na die de periode is er een tijdelijk Messiaans koninkrijk. Daarna is er sprake van een nieuwe hemel en nieuwe aarde.

Premillenialisme[]

Het premillenialisme is een eindtijd-theologie die gelooft dat Jezus fysiek aanwezig zal zijn bij zijn wederkomst, voordat het duizendjarig vrederijk aanbreekt. Het premillenialisme is grotendeels gebaseerd op een letterlijke uitleg van Openbaring 20: 1-6. Deze profetie beschrijft Jezus wederkomst na een periode van geloofsvervolging. Satan is voor duizend jaar geketend in de diepte. Na afloop van de duizend jaar zal Satan nog voor korte tijd worden losgelaten. Deze periode zou voorafgaan aan het uiteindelijke laatste oordeel en de opstanding der gelovigen. De eerste kerkvaders geloofden ook in een letterlijke uitleg van Openbaring 20:1-6. Justinus de Martelaar en Ireneüs kwamen bekend te staan als de felste uitdragers van dit idee.

De eerste die de letterlijke uitleg in twijfel trok was Marcion. Deze werd door zijn ideeën door de meeste christenen beschouwd als een ketter. Origenes was de tweede die het idee van premillenialisme in twijfel trok. Deze koos voor een literaire uitleg en spiritualiseerde vooral de wederkomst van Christus. Met zijn uitleg had hij echter weinig invloed. Dionysius van Alexandrië was een patriarch in de 3e eeuw die de theologie van het amillenialisme aanhing. Hij overtuigde de kerken in zijn regio van de waarde daarvan.

Verschuiving naar amillenialisme onder invloed van Augustinus[]

Augustinus hing in zijn eerste periode als theoloog het idee aan dat de geschiedenis in twee delen was opgedeeld. Ten eerste de eeuw van de kerk (deze zou zesduizend jaar duren) en daarna het duizendjarig vredesrijk. Dit idee was tot die tijd gangbaar binnen het christendom. Augustinus verschoof al snel richting het amillenialisme. Voor deze verschuiving zijn meerdere oorzaken genoemd.

  • Een mogelijke reactie op de Donatisten. Augustinus gold als één van hun felste tegenstanders. Zij hingen het premillenialisme aan hij wilde elke eventuele connectie met hen vermijden.
  • Als een reactie op de sensatiebeluste geest rondom de eschatologie in zijn tijd. Het jaar 500 naderde en volgens sommige uitleggers was Jezus 5500 jaar na het ontstaan van de schepping gekruisigd. Zijn duizendjarig vredesrijk zou dus zeer nabij zijn. Dit geloof ging gepaard met uitbundig gefeest. Augustinus wilde daar afstand van nemen.

Augustinus had een voorkeur voor een allegorische interpretatie van Openbaring. Dit gebeurde onder invloed van sommige invloedrijke theologen uit zijn tijd.

De theologie van Augustinus van het amillenialisme zou toonaangevend blijven tijdens de middeleeuwen. Ook veel van de reformatoren vielen terug op zijn ideeën. Calvijn noemde het idee van premillenialisme in zijn Instituties 'fictie' en 'te kinderachtig en niet nodig of waard om te weerleggen'. Heinrich Bullinger deed het af als een 'Joodse droom'. Veel groepen buiten de mainstream van het christendom in die tijd, zoals de Hugenoten, de Anabaptisten en de Hussieten hingen wel het idee van premillenialisme aan. De Lutherse kerk veroordeelde dit officieel in de Confessie van Augsburg.

Toenemende invloed van het premillenialisme[]

Het premillenialisme werd in de 17e en 18e eeuw wel breed geaccepteerd onder de Piëtisten in Duitsland. Theologen als Jonathan Edwards en Albrecht Bengel en anderen hingen zelf niet de leer van het premillenialisme aan, maar zorgde in de 19e eeuw met nieuwe ideeën wel voor een toenemende invloed van het premillenialisme. Sommige van hen geloofden dat het verval van de Rooms-katholieke kerk een hindernis wegnam voor de bekering van de joden en het herstel van Israël als natie. Dit werd gezien als één van de vereisten voordat het duizendjarig vrederijk zou aanbreken.

In de 19e eeuw was het premillenialisme populair onder veel Engelse en Amerikaanse evangelischen, en zelfs Anglicanen. Dit ging gepaard met een sterke eindtijdsverwachting en Christus spoedige wederkomst. Via de First Great Awakening en de Second Great Awakening vond het premillenialisme haar weg binnen de Vergadering van gelovigen, Jehova's getuigen, Zevendedagsadventisten en de verschillende evangelische groepen, en later naar (groepen binnen) de pinksterbeweging en het fundamentalistisch christendom.

Dispensationeel premillenialisme[]

Een aparte stroming binnen het premillenialisme is het Dispensationeel premillenialisme, ook wel bekend als de bedelingenleer of dispensationalisme. Deze stroming had vooral tussen 1920 en 1970 veel invloed in de evangelische wereld. De oorsprong van de beweging ligt bij de Engelsman John Darby (1800-1882). Later kreeg de beweging ook veel invloed in de Verenigde Staten.

Het belangrijkste kenmerk van deze stroming is het opdelen van de geschiedenis in zeven tijdperken. Dit zijn: 1) de bedeling van onschuld, tussen de schepping en de zondeval; 2) het geweten, tussen de zondeval en de zondvloed; 3) de regering van de mens, van de zondvloed tot de roeping van Abraham; 4) de belofte, van Abraham tot Mozes; 5) de wet, van Mozes tot de dood van Christus: 6) de gemeente, van de opstanding, tot vandaag; 7) het duizendjarig vrederijk

Huidige situatie Amillenialisme[]

Het Ammilenialisme wordt breed gedragen in zowel de Oosters-orthodoxe Kerk als de Rooms-katholieke Kerk. Ook komt het veel voor bij de Lutheranen, Hervormden en Anglicanen. Daarnaast kan het op steun rekenen bij een relatief groter minderheid van de evangelicale kerken.

Postmillenialisme[]

Het postmillenialisme is een interpretatie van Openbaring 20 die de tweede komst van Christus plaatst na het duizendjarig vrederijk. Het postmillenialisme staat haakt op het premillenialisme en, in minder mate, op het amilenialisme. De meeste aanhangers van het postmillenialisme geloven niet in een letterlijke duizend jaar, maar geloven dat het millennium staat voor een lange periode. Wel leert deze interpretatie dat de gemeente kan bijdragen aan de vestiging van het Koninkrijk van God en de komst van het millennium door de hele wereld tot het christelijk geloof te brengen, vóórdat Jezus terugkeert. Het belangrijkste verschil met het amillenialisme is dat aanhanges van het postmillenialisme geloven dat er tijdens het millennium daadwerkelijk sprake van is van een reëel aanwezige regering. Bij het amillenialisme wordt deze regering alleen als geestelijk opgevat.

Postmillenialisten verschillenen van mening over wanneer Christus zal komen. De theologie die zich hier mee bezighoudt is de heerschappijtheologie. Varianten daarop zijn het Christian reconstructionism, de Kingdom Now theology en het Kinism. Er zijn twee belangrijke stromingen binnen deze beweging. Sommige geloven dat het millennium pas aanbreekt als christenen van boven af – dat wil zeggen door de overheid en maatschappelijke instituties - de samenleving hebben hervormd. De maatschappij moet bestuurd worden naar bijbelse maatstaven. Deze groepen hangen dan ook een theocratisch standpunt aan, en geloven vaak niet in de scheiding van kerk en staat. Een tweede opvatting, die haar wortels heeft bij de Puriteinen, is dat de maatschappij van onderuit veranderd moet worden door de bekering van mensen, en verandering van persoonlijke leefstijl en ethiek naar en door de Bijbel.

Bronnen, noten en/of referenties[]

Bronnen, noten en/of referenties:

fr:Millénarisme it:Millenarismo pl:Millenaryzm pt:Milenarismo ru:Хилиазм sr:Хилијазам sv:Kiliasm zh:千禧年主义

Advertisement