Een Nazireeër (ook wel Nazireer, van het Hebreewse 'nazir' = gewijde) is een bijbelse benaming voor iemand die zich speciaal aan God wilde toewijden.
Een Nazireeër mocht geen wijn drinken en zijn haar niet laten knippen. Ook mocht hij niet in aanraking komen met een dode of zelfs maar met een overledene onder een dak verkeren.
De regels waaraan een Nazireeër zich moest houden staan in het Bijbelboek Numeri 6:1-21. De gelofte die werd afgelegd kon gelden voor het hele leven of voor een bepaalde periode.
In de Bijbel wordt een persoon uitdrukkelijk Nazireeër genoemd, namelijk Simson, in het boek Richteren (13:5). Verder wordt de richter Samuel (in I Samuel 1:11) als Nazireeër beschouwd. Ook in Amos 2 is sprake van Nazireeërs.
Ook in het nieuwe Testament, namelijk Handelingen 18:18 en 21:23-26 is waarschijniijk sprake van Nazireeërschap.
Het woord Nazireeër moet niet worden verward met Nazoreeër of Nazarener. fr:Nazir he:נזיר (יהדות) it:Nazireato ja:ナジル人 no:Nazireer pl:Nazireat pt:Nazireu ru:Назорей sh:Naziriti sv:Nasaré tl:Nazareo uk:Назорей zh:拿细耳人